سلام :)
موقعیتای مختلفی برام پیش اومد که خواستم اینجا بنویسم تا از بار روانی ذهنم کم بشه...
اما هر دفعه موکول کردم به دفعات آینده و همین نوشتن رو برام سخت تر و سخت تر کرد...
از اونجایی که همیشه اولین قدم سخت ترین قدم هست و از اونجایی که یکی از راه های کنترلِ « کمال گرایی منفی » انجام دادن ناقص بعضی کارهاست میخوام اولین پست رو خیلی ساده و بدون موضوع بذارم تا بشکنه این طلسم ...
تا بنویسم از روزهای سختی که میدونم در پیشه... صرفا جهت ثبت خاطرات! و بعدا بخندم بهشون :)))
